Przez wieki stanowiła część istotnego szlaku handlowego, biegnącego z wschodu na zachód. Znajdowała się w najstarszej zachodniej części miasta, dawniej zwanym Starym Przedmieściem lub Przedmieściem Bytomskim. Przed rokiem 1939 miała brukowaną nawierzchnię z kamiennej kostki, choć chodniki nie były utwardzone. Na całej długości była oświetlona elektrycznie. Zlokalizowane przy niej były sklepy, różnorodne usługi, a także instytucje publiczne, takie jak magistrat, policja i sąd. Istniał również hydrant przeciwpożarowy. W okresie międzywojennym zarządzaniem ulicą zajmował się Wydział Powiatowy Sejmiku Będzińskiego. Podczas II wojny światowej, w celu ułatwienia komunikacji, zburzono południową pierzeję. Przez większość lat międzywojennych aż do 1970 roku ulica funkcjonowała jako dwukierunkowa. W latach 70. XX wieku jej trasa została skrócona do mostu na rzece Brynicy, a odcinek od nr 75 do 165 został włączony do ciągu ulicy, najpierw Dzierżyńskiego, a później S. Staszica 1.
