Przebiegają przez nią historyczne arterie komunikacyjne, a mianowicie ulice Rzeczna i Parkowa.
Ulica Rzeczna, notowana w rejestrze pomiarowym z 1868 roku i nazwana na cześć pobliskiej rzeki Brynicy, należała do głównych arterii miejskich. Była ona sercem życia, tętniącym od wczesnych godzin porannych do późnego wieczora, obfitującym w sklepy i różnorodne punkty usługowe, często prowadzone również przez społeczność żydowską. Ulice te gościły również siedziby instytucji kulturalnych, takich jak „Stowarzyszenie Przyszłość”, Katolicki Związek Młodzieży Męskiej i Żeńskiej oraz Uniwersytet Powszechny. Brukowana nawierzchnia ulicy była urozmaicona rowem wodnym po jednej stronie. W rejonie skrzyżowania z ulicą Bytomską wznosił się popularny budynek zwany „wikaryjką”. W 1934 roku Rada Miejska nadała ulicy nowego patrona, polityka i legionistę Bolesława Pierackiego. Podczas okupacji Niemcy zmienili jej nazwę na Freitagstrasse, umieszczając w jednym z budynków posterunek policji.
Nazwa ulicy Parkowej odnosi się do pierwotnego parku miejskiego, założonego na początku drugiej dekady XX wieku w miejscu dawnego pastwiska na Łęgu. Ogród o powierzchni około 1,5 ha graniczył od północy ze strażnicą, od północnego zachodu z ul. Parkową, od południa z rzeźnią i targowicą, a od zachodu z wałem Brynicy. W okresie międzywojennym został wybrukowany, a w 1937 roku przeszedł gruntowne prace renowacyjne, finansowane ze środków Funduszu Pracy i przeprowadzane przez bezrobotnych.
Decyzje Niemców o zniszczeniu obszaru obecnego Placu Konstytucji 3 Maja, ulic Krótkiej, Parkowej i części Milowickiej, miały znaczący wpływ na układ przestrzenny miasta. W wyniku tych działań przeprowadzono nową ulicę przez część parku, co skutkowało znacznym zmniejszeniem jego obszaru.
Od 1950 roku obie ulice, Rzeczna i Parkowa, połączono jako jedną trasę komunikacyjną pod nazwą 1 Maja, z początkiem przy skrzyżowaniu z ul. Bytomską i końcem przy posesji Kulawczyków. W okresie powojennym ulica 1 Maja stała się pierwszą, która otrzymała nawierzchnię asfaltową. 1.
